„Pamiętaj, Пам’ятай”…

„Pamiętaj, Пам’ятай”- to piosenka naszej produkcji zaśpiewana w polsko-ukraińskim duecie, z przesłaniem które tyczy się tej konkretnej wojny i wszystkich innych wojen, na których najbardziej cierpią zwykli ludzie. To piosenka o tym, jak uratować swoje serce przed zalewem nienawiści, jednocześnie pamiętając o tym co najtrudniejsze…

„Pamiętaj, pamiętaj”

słowa: Anna Żochowska, tłumaczenie na ukraiński Chrystyna Pidlisiecka,

muzyka: Dariusz Fijak i Marcin Pospieszalski

aranżacja: Marcin Pospieszalski

wokal: Klara Walicka i Chrystyna Pidlisiecka

muzycy: realizacja nagrania Jana Smoczyński Studio Tokarnia, Nieporęt

produkcja: Fundacja Sztafeta przy wsparciu Fundacji Rzeczpospolitej im. Pawła Włodkowica

fotografie: Zbiory Centrum Lemkina

„Pamiętaj, pamiętaj”

Pamiętaj, pamiętaj, nie daj zapomnieć

o ludziach znękanych, o śmierci, o zbrodniach

Pozwól łzom swoim cicho popłynąć,

sercu daj współczuć, odkryj jak było…

Pamiętaj, pamiętaj, nie daj zapomnieć

spójrz blisko, daleko, gdzie wciąż cierpi człowiek,

bo ktoś myśli chore urodził i wcielił,

skradł dzieciom niewinne oczu spojrzenie…

Pamiętaj, pamiętaj, nie daj zapomnieć

ich głos dotrze echem do ciebie i do mnie

z pytaniem upartym co tłucze po głowie,

jak zła taki bezmiar mógł zrobić człowiek?

Nie wstydź się płakać, nie wstydź się płakać

łzy na krew spłyną, zapadną w ziemię..

z ziarenka bólu nadzieja kiełkuje…

wbrew, ponad , mimo – jednak wciąż żyje..

Pamiętaj ,pamiętaj, nie daj zapomnieć,

chroń swoje serce od zemsty, od zbrodni

najprościej, najtrudniej, metodą wyśmianą –

zwyciężysz zło dobrem, obudzi się ranek…

Pamiętaj, pamiętaj nie daj zapomnieć…

aż2020

Пам’ятай

Пам’ятай, пам’ятай, не дай забути

Людей, що зникають, про смерть і про злочин.

Вмийся тихенько своїми сльозами.

Хай серце здригнеться від того, що сталось.

Пам’ятай, пам’ятай, не дай забути

Як близько сьогодні знов терплять люди.

Бо хтось задум хворий задумав і втілив.

Вкрав серце невинне, майбутнє дитини.

Пам’ятай, пам’ятай, не дай забути

Бо голос їх ехом дзвенить в наших вухах

З єдиним питання, що не дасть заснути –

Як може людина таке зло чинити?

Плач, не соромся, плач, не соромся!

Хай кров сльози змиють, просякнуть в землю.

З болю зернини добро проростає.

Крізь терня в надії я оживаю.

Пам’ятай, пам’ятай, не дай забути

Не дай в злочин помсти серце закути.

Так просто, так важко, світ не зрозуміє,

Добром зло здолати хай кожен зуміє.